Marokkaanse dirham
د م.
De dirham is de munteenheid van Marokko. Eén dirham is honderd centime. Dirham is afgeleid van het Oud-Griekse drachme, wat een handvol betekent.De volgende munten worden gebruikt: 10, 20 en 50 centime en 1, 2, 5, en 10 dirham. Het papiergeld is beschikbaar in 20, 50, 100 en 200 dirham.
De eerste munten die circuleerden in het gebied van Marokko, waren munten van het Romeinse Rijk. Tijdens de overheersing van het land door verschillende islamitische dynastieën, werden de daarbij behorende munten gebruikt. In 1881 reformeerde sultan Hassan I de monetaire organisatie van Marokko met de uitgave van de Rial Hassani (MAH), die gelijk was aan 10 Franse franken. In het begin van de 20e eeuw was het land verdeeld in verschillende protectoraten, zodat Franse, Spaanse en Britse munteenheden ook legaal in het land werden gebruikt. In Spaans-Marokko werd de Spaanse peseta, ook na de onafhankelijkheid, tot in 1958 gebruikt naast de in 1956 gevormde Marokkaanse frank, die een verhouding van 1:10 peseta's had. De Franse frank werd gebruikt in Frans-Marokko. Van 1914 tot 1924 werden daar Algerijnse franken gebruikt. In 1959 werd voor geheel Marokko de Marokkaanse dirham ingevoerd in een verhouding van 1 dirham : 100 frank.
In de Westelijke Sahara is de Marokkaanse dirham de nationale munteenheid. In het betwiste Ceuta en Melilla in het noorden van Marokko wordt naast de euro ook de Marokkaanse dirham onofficieel gebruikt door de Marokkaanse diaspora.
Land (geografie)
-
Marokko
De oudste staat in het huidige Marokko was het inheemse koninkrijk Mauretania en bestond vanaf 110 v. Chr. Het sultanaat Marokko bestond vanaf 789 tot 1912, het werd door verschillende Berberse en Arabische dynastieën bestuurd. De moderne staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk en Spanje op 2 maart 1956. De Frans-Spaanse bezetting van Marokko begon in 1912. De hoofdstad van Marokko is Rabat en de grootste stad is Casablanca. Andere belangrijke steden zijn Fez, Marrakesh, Agadir, Tanger, Oujda, en Nador. -
Westelijke Sahara
De Westelijke Sahara is een woestijngebied met rotsachtig en zandige vlakte, afwisselend met uitgestrekte zandduinen en saline depressies (sebkha). Achter de ruim 800 km lange kust heerst een extreem woestijnklimaat. Vegetatie is schaars en bestaat voornamelijk uit doornstruiken en harde grassen. Als zodanig dat veeteelt door nomaden en semi-nomaden wordt bedreven. De belangrijkste economische activiteit is mijnbouw, met een grote fosfaatreserve in Bou Craa. De oppervlakte beslaat en het inwoneraantal. Al Ajoen is de grootste en de belangrijkste stad, met een bevolking van rond de 198.200 inwoners. Andere steden zijn Boujdour, Dakhla, Tifariti en Smara. De talen die er worden gesproken zijn Berbers, Arabisch en Darija, een combinatie van deze talen.