Wołodarka (Volodarka)
Wołodarka (ukr. Володарка) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim. Do 2020 roku siedziba władz rejonu wołodarskiego
Prywatne miasto szlacheckie położone było w powiecie kijowskim województwa kijowskiego było własnością kniahini Eugenii Wiśniowieckiej w latach 30 i 40. XVII wieku.
Miejsce z dawna zasiedlono czego dowodzą liczne kurhany wzniesione na lewym brzegu rzeki Roś oraz w rejonie Zawadówki i Lichaczychy. W 1590 roku niezasiedlone ówcześnie okolice zakupił ks. Janusz Zbaraski, który wzniósł tu zameczek obronny, pod którym rozwinęła się osada. O zamku tym wspomina w 1594 roku w swoim dzienniku podróżnym cesarski poseł Erich Lassota von Steblau. W 1626 roku spis podatku podymnego wymienia w Wołodarce około 140 budynków. W 1631 roku Wołodarkę dziedziczy po Jerzym Zbaraskim książę Janusz Wiśniowiecki. W dniu 29 listopada 1640 roku Jeremi Wiśniowiecki ufundował w Wołodarce kościół katolicki pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Zamek w XVII wieku został wzmocniony wałami z bastionami, którymi otoczono także miasto, co widać na mapie Guillaume Le Vasseur de Beauplana. Zajęta przez Kozaków podczas Powstania Chmielnickiego. Fortyfikacje miejskie były na tyle solidne, że w 1655 roku Tatarzy nie podjęli się ich atakować, a następnie po 1671 roku na rozkaz Jana Sobieskiego były obsadzone przez polskie chorągwie pod dowództwem pułkowników Piwo i Łasko, które zabezpieczały drogę zaopatrującą załogę twierdzy w Białej Cerkwi. W tym czasie majątek ten był własnością Michała Serwacago Wiśniowieckiego.
Po 1704 roku miasteczko wyludniło się. W 1744 roku Wołodarka przez małżeństwo z Elżbietą Wiśniowiecką przeszła w ręce wojewody smoleńskiego Michała Zdzisława Zamoyskiego, który zaczął na nowo zasiedlać te tereny ściągając osadników. W 1740 roku ufundowano w Wołodarce drewniany kościół katolicki z dwiema wieżami, który znajdował się pod zarządem Jezuitów z Białej Cerkwi. W tym czasie właścicielką Wołodarki była Katarzyna Mniszchówna, od której Wołodarkę kupił starosta kopajgrodzki Seweryn Wisłocki. W połowie XVIII wieku okolice Wołodarki były dotknięte działaniami Hajdamaków. W 1764 roku zbudowano drewnianą cerkiew. W 1768 roku w czasie Koliszczyzny Wołodarkę zajęli na krótko ludzie Gonty i Żeleźniaka. W dniu 4 czerwca 1794 roku w Wołodarce Suworow rozbroił polską brygadę, a następnie w wyniku III Rozbioru Polski miasto zostało wcielone do Rosji. W latach 1815-1826 staraniem proboszcza ks. Piotra Konopki zbudowano w Wołodarce murowany kościół katolicki. W 1841 roku Stanisław Jotejko sprzedał Wołodarkę Walentemu Abramowiczowi, którego syn Leon zbudował murowaną rezydencję, w której umieścił swoją kolekcję malarstwa (m.in. Chełmońskiego, Siemiradzkiego, Kossaka, Józefa Simlera, Pillatiego) i rzeźb (Lorenzo Bertoliniego, Luigi Pampaloniego). Po nim Wołodarkę odziedziczył Lucjan Abramowicz.
Siedziba dawnej w powiecie skwirskim na Ukrainie.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej w maju 1920 roku okolice Wołodarki stały się miejscem potyczki pomiędzy siłami polskimi a 1 Armią Konną Siemiona Budionnego.
W 1989 liczyło 7522 mieszkańców.
W 2013 liczyło 6297 mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w powiecie kijowskim województwa kijowskiego było własnością kniahini Eugenii Wiśniowieckiej w latach 30 i 40. XVII wieku.
Miejsce z dawna zasiedlono czego dowodzą liczne kurhany wzniesione na lewym brzegu rzeki Roś oraz w rejonie Zawadówki i Lichaczychy. W 1590 roku niezasiedlone ówcześnie okolice zakupił ks. Janusz Zbaraski, który wzniósł tu zameczek obronny, pod którym rozwinęła się osada. O zamku tym wspomina w 1594 roku w swoim dzienniku podróżnym cesarski poseł Erich Lassota von Steblau. W 1626 roku spis podatku podymnego wymienia w Wołodarce około 140 budynków. W 1631 roku Wołodarkę dziedziczy po Jerzym Zbaraskim książę Janusz Wiśniowiecki. W dniu 29 listopada 1640 roku Jeremi Wiśniowiecki ufundował w Wołodarce kościół katolicki pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Zamek w XVII wieku został wzmocniony wałami z bastionami, którymi otoczono także miasto, co widać na mapie Guillaume Le Vasseur de Beauplana. Zajęta przez Kozaków podczas Powstania Chmielnickiego. Fortyfikacje miejskie były na tyle solidne, że w 1655 roku Tatarzy nie podjęli się ich atakować, a następnie po 1671 roku na rozkaz Jana Sobieskiego były obsadzone przez polskie chorągwie pod dowództwem pułkowników Piwo i Łasko, które zabezpieczały drogę zaopatrującą załogę twierdzy w Białej Cerkwi. W tym czasie majątek ten był własnością Michała Serwacago Wiśniowieckiego.
Po 1704 roku miasteczko wyludniło się. W 1744 roku Wołodarka przez małżeństwo z Elżbietą Wiśniowiecką przeszła w ręce wojewody smoleńskiego Michała Zdzisława Zamoyskiego, który zaczął na nowo zasiedlać te tereny ściągając osadników. W 1740 roku ufundowano w Wołodarce drewniany kościół katolicki z dwiema wieżami, który znajdował się pod zarządem Jezuitów z Białej Cerkwi. W tym czasie właścicielką Wołodarki była Katarzyna Mniszchówna, od której Wołodarkę kupił starosta kopajgrodzki Seweryn Wisłocki. W połowie XVIII wieku okolice Wołodarki były dotknięte działaniami Hajdamaków. W 1764 roku zbudowano drewnianą cerkiew. W 1768 roku w czasie Koliszczyzny Wołodarkę zajęli na krótko ludzie Gonty i Żeleźniaka. W dniu 4 czerwca 1794 roku w Wołodarce Suworow rozbroił polską brygadę, a następnie w wyniku III Rozbioru Polski miasto zostało wcielone do Rosji. W latach 1815-1826 staraniem proboszcza ks. Piotra Konopki zbudowano w Wołodarce murowany kościół katolicki. W 1841 roku Stanisław Jotejko sprzedał Wołodarkę Walentemu Abramowiczowi, którego syn Leon zbudował murowaną rezydencję, w której umieścił swoją kolekcję malarstwa (m.in. Chełmońskiego, Siemiradzkiego, Kossaka, Józefa Simlera, Pillatiego) i rzeźb (Lorenzo Bertoliniego, Luigi Pampaloniego). Po nim Wołodarkę odziedziczył Lucjan Abramowicz.
Siedziba dawnej w powiecie skwirskim na Ukrainie.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej w maju 1920 roku okolice Wołodarki stały się miejscem potyczki pomiędzy siłami polskimi a 1 Armią Konną Siemiona Budionnego.
W 1989 liczyło 7522 mieszkańców.
W 2013 liczyło 6297 mieszkańców.
Mapa - Wołodarka (Volodarka)
Mapa
Kraj (państwo) - Ukraina
Waluta / Język (mowa)
ISO | Waluta | Symbol | Cyfry znaczące |
---|---|---|---|
UAH | Hrywna (Ukrainian hryvnia) | â‚´ | 2 |
ISO | Język (mowa) |
---|---|
PL | Język polski (Polish language) |
RU | Język rosyjski (Russian language) |
UK | Język ukraiński (Ukrainian language) |
HU | Język węgierski (Hungarian language) |