Kaart (cartografie) - Safed

Safed (Hebreeuws: צפת Tzfat, Arabisch: صفد Safad) is een stad in het noordelijke district van Israël in de bergen van Galilea, ongeveer 900 meter boven zeeniveau. In de winter ligt er vaak sneeuw. Deze stad is ongeveer in het jaar 66 na Chr. in Galilea in Palestina gesticht. Voor de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 telde Safed 10.000 Palestijns-Arabische en 2000 joodse inwoners. Volgens het Israëlische Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) had de stad in 2003 26.600 inwoners. Op de zuidelijke helling ligt een oude joodse wijk, waarvan enkele huizen uit de 16e eeuw stammen. De in 1948 grotendeels verwoeste oude moslimwijk Akbara, met in 1887 335 inwoners (uitsluitend moslims), is een wijk voor kunstenaars geworden. Een voor de Arabische inwoners nieuw gebouwde wijk met de naam Akbara is sinds 1977 onder de jurisdictie van Safed geplaatst. De stad is tweemaal door de kruisvaarders veroverd en is verscheidene keren door aardbevingen getroffen.

Safed gelegen in Galilea wordt door Flavius Josephus (eerste eeuw n.Chr.) vermeld als vesting in de opstand tegen de Romeinen. De stad is gebouwd rond het kruisvaardersfort, dat neerkeek op de verschillende wijken van de stad. Op het hoogste punt van de stad staan de overblijfselen van deze vesting.

De Mammelukken, die er vanaf ongeveer het jaar 1250 heersten, hielden er nauwelijks een administratie op na, zodat er weinig over die tijd bekend is. Het merendeel van de bevolking woonde in de dorpjes en leefde van de landbouw en veeteelt. het Ottomaanse Rijk daarna begon in 1525 het land te inventariseren en te belasten. Ook de bevolking werd geregistreerd.

Tijdens het Ottomaanse Rijk werd Safad een regionaal administratief centrum, de Sancak van Safad, in de Vilâyet van Sãm. (De grenzen van Sancaks bestonden uit natuurlijke begrenzing als de Jordaan, bergketens, en dergelijke). Deze Sancak omvatte zes, en later vijf units van het Mammelukse Mamlakah van Safad, waarin de dorpjes her en der lagen verspreid. Met zijn locatie halverwege tussen Tyrus, Jaffa en Jeruzalem, werd Safad al in de 13e eeuw een kruispunt met de belangrijkste zuidelijke handelsroutes van Syrië. De Arabieren en Joodse kolonisten begonnen daardoor naar het hoog gelegen bolwerk te trekken.