Kaart (cartografie) - Anhui (Anhui Sheng)

is een provincie van China. Gelegen in het oosten van China, dwars door de stroomgebieden van de rivieren de Jangtsekiang en de Huai He. Het grenst aan Jiangsu in het oosten, Zhejiang in het zuidoosten, Jiangxi in het zuiden, Hubei in het zuidwesten, Henan in het noordwesten, en Shandong voor een heel klein deel in het noorden.

De naam "Anhui" stamt af van de namen van twee steden in het Zuiden van Anhui, Anqing en Huizhou (hedendaags Huangshan). De afkorting voor Anhui is "Wan", omdat er historisch gezien een staat Wan was, een berg genaamd Wan en een rivier met dezelfde naam in de provincie.

De provincie Anhui is gesticht in de 17e eeuw. Daarvoor was er eigenlijk nooit een begrip "Anhui". Noord-Anhui was een deel van de Noord-Chinese Vlakte in termen van cultuur, samen met het hedendaagse Henan. Midden-Anhui herbergde het merendeel van het vruchtbare en dichtbevolkte Huai He-stroomgebied. Zuid-Anhui, langs de Jangtsekiang rivier, was dichter bij de Hubei en Jiangsu provincies qua cultuur. Ten slotte zijn er de heuvels van zuidoostelijk Anhui, die samen een eigen unieke en opmerkelijke culturele streek vormden. De schepping van de provincie Anhui heeft deze distincties niet aangetast.

Tijdens de Shang-dynastie (16e eeuw v.Chr. - 11e eeuw v.Chr.) werd Anhui bevolkt door inwoners van voornamelijk niet-Chinese oorsprong, die algemeen bekend zijn als Dongyi. Van Koning Tang van Shang, de legendarische stichter van de Shang-dynastie, wordt beweerd dat hij zijn hoofdstad had gevestigd in Bo (亳), in de omgeving van Bozhou in het hedendaagse noord Anhui.

Tijdens de Periode van Strijdende Staten werd Shouchun (hedendaags Shou gemeente) in centraal Anhui een vluchtelingen hoofdstad voor de Chu Staat nadat haar centrale gebieden in het hedendaagse Hubei overrompeld waren door de machtige staat Qin in het Westen, in 278 v.Chr.. De Qin slaagde er overigens ook in de rest van China te veroveren in 221 v.Chr., wat het begin van de Qin-dynastie inluidde.

Anhui werd onderverdeeld in verschillende juns (vergelijkbaar met hedendaagse gemeente) tijdens de Qin-dynastie en de Han-dynastie. Tegen het einde van de Han-dynastie werd Shouchun de hoofdbasis voor de krijgsheer Yuan Shu, die zichzelf keizer verklaarde op een zeker punt, maar al snel overleed door ziekte, waardoor zijn kleine koninkrijk in de handen kon vallen van de machtige krijgsheer Cao Cao, stichter van de Wei-dynastie, een van de Drie Koninkrijken.

In de 4e eeuw was er een toeloop van nomadische stammen uit Centraal-Azië naar het noorden van China. Hierdoor begon er een eeuwenlange politieke verdeling tussen het noorden en het zuiden van China. Door de positie op de grens tussen Noord en Zuid, wisselden de landen die nu het hedendaagse Anhui vormen voortdurend van macht en waren zij vaak politiek doormidden gesplitst. De Slag van Feishui, tussen de voormalige Qin uit het Noorden en de Oostelijke Jin-dynastie uit het Zuiden, vond plaats in 383 AD in het hedendaagse Anhui.

De Sui-dynastie (581-618) en de Tang-dynastie (618-907) zagen enkele eeuwen van relatieve vrede en eenheid in China. Tijdens deze periode kwam Anhui enige malen in handen van verschillende machten.

Tijdens de verdeling van China tussen de Jin-dynastie in het Noorden en de Zuidelijke Song-dynastie in het Zuiden, werd Anhui alweer door midden gesplitst, deze keer langs de Huai He rivier. Dit duurde tot de Mongoolse hereniging van China in 1279.

De Ming-dynastie dreef de Mongolen het land uit in 1368. Doordat de dicht bij Anhui gelegen stad Nanking, in de provincie Jiangsu, voor een korte periode de hoofdstad van China werd, behielden de gehele gebieden van Jiangsu en Anhui hun speciale status als rechtstreeks door de centrale overheid bestuurd territorium, en werd het gebied Nanzhili genoemd (南直隸 "Zuidelijk direct-bestuurd").