Χάρτης - Διεθνές Αεροδρόμιο του Μπαχρέιν (Bahrain International Airport)

right Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Βασιλείου του Μπαχρέιν (διεθνής κωδικός BIA) βρίσκεται στο κέντρο της εμπορικής αεροπορικής κίνησης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Μεγάλος αριθμός διεθνών αεροπορικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων και εμπορευματικής και μόνον φύσης εταιρειών, έχουν επιλέξει το Μπαχρέιν ως το κέντρο των πτήσεών τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Η ετήσια κίνηση στο αεροδρόμιο ανέρχεται σε περισσότερους από 4.2 εκατομμύρια επιβάτες τον χρόνο. Η εβδομαδιαία κίνηση 12 εταιρειών με βάση τη Μέση Ανατολή, με προεξέχουσα την Gulf Air, είναι πάνω από 300 πτήσεις σε περισσότερους από 50 προορισμούς στην περιοχή του Κόλπου και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης και της Βόρειας Αφρικής.

Η πρώτη προγραμματισμένη εμπορική πτήση έφτασε στο ΒΙΑ τον Οκτώβριο του 1932 από το Λονδίνο, καθ’ οδόν προς το Νέο Δελχί με αεροσκάφος Handley Page "Hannibal". Η πτήση αυτή κράτησε αρκετές ημέρες για τους 24 επιβάτες, αφού η ταχύτητα του αεροσκάφους ήταν γύρω στα 100 μίλια ανά ώρα (160 χλμ/ώρα περίπου). Αργότερα η Imperial Airways, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε BOAC και, τέλος η British Airways, έκαναν διάφορες πτήσεις στην περιοχή. Η πρώτη καταγεγραμμένη πτήση έγινε τον Αύγουστο του 1927, από τη Βαγδάτη στο Μπαχρέιν. Ακόμα και γι’ αυτήν τη μικρή απόσταση πτήσης χρειάστηκε διανυκτέρευση στην Μπάσρα. Η πτήση έγινε με αεροπλάνο τύπου De Havilland. Έτσι, καθιερώθηκε το ΒΙΑ σαν το πρώτο Διεθνές Αεροδρόμιο του Κόλπου. Το αεροσκάφος "Handley Page HP 42" έγινε το καθιερωμένο αεροπλάνο μεγάλων αποστάσεων για το Imperial Airways και χρησιμοποιείτο για τις πτήσεις προς Μεγάλη Βρετανία και Ινδία με στάση στο ΒΙΑ. Το 1937 ξεκίνησε η χρήση των υδροπλάνων και έγινε το συνηθισμένο μέσο μεταφοράς στην περιοχή μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50. Τότε, η BOAC άρχισε εβδομαδιαίες πτήσεις προς Καράτσι, Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ αλλά και τρις εβδομαδιαία στο Σίδνεϋ. Το 1950 η BOAC άρχισε τις πτήσεις με τετρακινητήρια αεροπλάνα τύπου Argonauts με χωρητικότητα 60 επιβατών. Αυτό το έτος ήταν πολύ σημαντικό, καθώς δημιουργήθηκε η πρώτη τοπική αεροπορική εταιρεία, η Gulf Aviation Company, η οποία μετονομάστηκε αργότερα σε Gulf Air, όπως ονομάζεται μέχρι σήμερα.

Η εταιρεία ξεκίνησε τη λειτουργία της με ένα μεταχειρισμένο αεροσκάφος τύπου Anson Mark II, με πτήσεις προς το Νταχράν. Σε δύο χρόνια αγοράστηκαν 4 De Havilland και 4 DC-3 αυξάνοντας σημαντικά τον αριθμό των πτήσεών της στον Κόλπο. Έτσι, το Διεθνές αεροδρόμιο άρχισε να προσελκύει και άλλες αεροπορικές εταιρείες, όπως οι Middle East Airlines, Air India, Air Ceylon and Iran Airways – όλες χρησιμοποιούσαν κατά το πλείστον αεροσκάφη DC-3 Dakota.

Το 1954 το ΒΙΑ εδραιώθηκε με τη δημιουργία του νέου FIR (Flight Information Region), δηλαδή τη δημιουργία κέντρου ελέγχου περιοχής, η οποία περιέλαβε το μεγαλύτερο μέρος του Περσικού Κόλπου. Έτσι, εγκαταστάθηκαν νέα συστήματα επικοινωνίας και ναυτιλίας στην περιοχή. Σύντομα άρχισαν οι αφίξεις των αεριωθούμενων αεροσκαφών (Jet τύπου Comet de Havilland) και Boeing B707. Η χρήση τους μείωσε τις στάσεις των δρομολογίων μεγάλων αποστάσεων και έτσι καθιέρωσε και πάλι το αεροδρόμιο ως το μεγαλύτερο σε χρήση στην περιοχή σαν ενδιάμεσου σταθμού σε πτήσεις μεγάλων αποστάσεων μεταξύ Ευρώπης και Άπω Ανατολής. Το 1961 δημιουργήθηκε ένας καινούργιος αεροσταθμός, ώστε το αεροδρόμιο να μπορεί να αντεπεξέλθει στις νέες ανάγκες του. Αυτή η δεκαετία ήταν και για έναν άλλο λόγο σημαντική, καθώς ξεκίνησε η χρήση του Β747 της Boeing (jumbo jet), χωρητικότητας 400 επιβατών. Αυτό παρακίνησε στην εκ νέου επέκταση του αεροδρομίου και, έτσι, τον Δεκέμβριο του 1971, κατασκευάσθηκαν καινούργιες εγκαταστάσεις επιβατών αλλά και αεροσκαφών, χωρητικότητας, εκτός των άλλων και τεσσάρων Β747 στην πίστα. Όλα αυτά στοίχισαν 4 εκατομμύρια BD (Δηναρίων του Μπαχρέιν) (αντιστοιχία στα 1 BD = 2,65 US $), όταν ο ετήσιος προϋπολογισμός της χώρας ήταν τότε 13 εκατομμύρια BD. Ήταν, όμως, μια επένδυση που απέφερε γρήγορα κέρδη, αφού όλες οι μεγάλων αποστάσεων αεροπορικές εταιρίες, όπως οι Qantas, BA, Air India και Singapore Airlines, άρχισαν να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο ως τον κυριότερο σταθμό στην περιοχή για τα Β747 τους. Δυστυχώς, όλες οι εταιρείες ήθελαν να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο σχεδόν την ίδια ώρα, πράγμα που έκανε επιτακτική την ανάγκη καινούργιας επέκτασης, 5 χρόνια μόνο ύστερα από την προηγούμενη. Το 1976, λοιπόν, έγιναν επεκτάσεις για να μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα πολλά Β747 στην πίστα. Επίσης, το 1976 ξεκίνησε και η πρώτη υπερηχητική πτήση μεταξύ Λονδίνου και Μπαχρέιν με τα Concorde. Εκείνη την εποχή η Gulf Air, που ήδη είχε πάρει το τελικό της όνομα, παρέλαβε το πρώτο της Lockheed Tri-Star, και έτσι σταμάτησε να είναι μικρή εταιρεία της περιοχής του Κόλπου και μόνον, με ό,τι συνέπειες αυτό επέφερε στο αεροδρόμιο του Μπαχρέιν. Αρχές των ’80 έγιναν και άλλες επεκτάσεις στις εγκαταστάσεις στο ΒΙΑ και που διήρκεσαν μέχρι το 1994. Ο νέος αεροσταθμός, αξίας 100 εκατομμυρίων US $, ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1994 και ανέβασε τη χωρητικότητα του αεροδρομίου σε 10 εκατομμύρια επιβατών τον χρόνο.

Συνολική επιφάνεια αεροδρομίου 5,2 τ.χλμ.

Μήκος διαδρόμου 4,02 χλμ.

Συνολική επιφάνεια αεροσταθμού 50000 τ.μ.

Συνολική χωρητικότητα αεροσταθμού 10 εκατ. επιβάτες τον χρόνο

Αφίξεις στον κάτω όροφο 13700 τ.μ.