Χάρτης - Ελσίνκι (Helsinki)

Το Ελσίνκι (φινλανδικά: Helsinki προφέρεται Χέλσινγκι, σουηδικά: Helsingfors) είναι η πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Φινλανδίας στις ακτές του Κόλπου της Φινλανδίας. Το Ελσίνκι σχηματίζει μαζί με τα Έσποο, Βάνταα και Καουνιάινεν μια ευρύτατη αστική περιοχή, που αποκαλείται περιοχή της πρωτεύουσας. Στην περιοχή αυτή κατοικούν περίπου 975.000 κάτοικοι. Η ευρύτερη περιοχή του Ελσίνκι εμπεριέχει πολλούς άλλους δήμους και διαθέτει συνολικό πληθυσμό 1.249.820 κατοίκων (2016).

Ιδρυμένο το 1550 ως αντίπαλον δέος στη Χανσεατική πόλη του Τάλιν από τον βασιλιά Γουσταύο Α΄ της Σουηδίας, το Ελσίνκι αγωνίστηκε σκληρά στα πρώτα του βήματα για την επιβίωσή του. Ο νεοσύστατος καταυλισμός επλήγη από φτώχεια, πολέμους και αρρώστιες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινε ως μικρή, χαμηλής σημασίας παραλιακή πόλη, επισκιασμένη από τα πιο ακμάζοντα εμπορικά κέντρα στην Βαλτική περιοχή. Η κατασκευή του θαλάσσιου οχυρού Σουομενλίνα βοήθησε στη βελτίωση του κύρους του Ελσίνκι. Αλλά μόνο μετά την ήττα της Σουηδίας από τη Ρωσία κατά τον Φινλανδικό Πόλεμο και την επακόλουθη προσάρτηση της Φινλανδίας από τη Ρωσία με την ονομασία αυτόνομο Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας το 1809, το Ελσίνκι άρχισε να αλλάζει πραγματικά.

Για να μειώσει την Σουηδική επιρροή, ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας μετέφερε την πρωτεύουσα από το Τούρκου στο Ελσίνκι. Η Ακαδημία του Ώμπο, το μοναδικό πανεπιστήμιο στη χώρα, μεταφέρθηκε επίσης στο Ελσίνκι το 1827, για να γίνει τελικά το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Η κίνηση αυτή ενίσχυσε τον νέο ρόλο της πόλης και οι επόμενες δεκαετίες έφεραν πρωτοφανή ανάπτυξη, δημιουργώντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την γέννηση μιας σύγχρονης παγκοσμίου τάξεως πρωτεύουσας μέσα στον 20ο αιώνα. Η μεταμόρφωση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στον κεντρικό πυρήνα της πόλης, ο οποίος ξαναχτίστηκε σε νεοκλασικό στυλ για να μοιάζει με την Αγία Πετρούπολη. Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις αλλού, βασικοί παράγοντες πίσω από την ανάπτυξη υπήρξαν τεχνολογικά επιτεύγματα όπως οι σιδηρόδρομοι και η εκβιομηχάνιση.

Αν και μεγάλο μέρος του πρώτου μισού του 20ου αιώνα ήταν βίαιη περίοδος για το Ελσίνκι, συνέχισε να αναπτύσσεται σταθερά. Η σύγχρονη μεταπολεμική αστικοποίηση της δεκαετίας του 1970, που σε σύγκριση με το λοιπό Ευρωπαϊκό περιβάλλον έλαβε χώρα σχετικά καθυστερημένα, τριπλασίασε τον πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή, καθιστώντας την μητροπολιτική περιοχή του Ελσίνκι ένα από τα γρηγορότερα αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δεκαετία του 1990.