ภาษาเบลารุส

ภาษาเบลารุส
ภาษาเบลารุส (беларуская мова, ในอักษรละติน: biełaruskaja mova, ) เป็นภาษากลุ่มสลาฟตะวันออกที่พูดโดยชาวเบลารุส และเป็นหนึ่งในภาษาทางการสองภาษาของประเทศเบลารุสคู่กับภาษารัสเซียตามรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน (มาตรา 17) นอกจากนี้ยังมีผู้พูดภาษานี้ในประเทศรัสเซีย, ลิทัวเนีย, ลัตเวีย, โปแลนด์ และยูเครน

ก่อนที่เบลารุสจะได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2534 ภาษานี้เคยเป็นที่รู้จักในภาษาอังกฤษว่า ภาษาเบียโลรัสเซีย (Byelorussian) หรือ ภาษาเบโลรัสเซีย (Belorussian) รวมทั้งในชื่อ ภาษารูธีเนียขาว (White Ruthenian) และ ภาษารัสเซียขาว (White Russian) หลังได้รับเอกราชแล้วจึงมีชื่อเรียกเพิ่มเติมว่า ภาษาเบลารุส

จากสำมะโนประชากรครั้งแรกของเบลารุสใน พ.ศ. 2542 ภาษาเบลารุสถือเป็น "ภาษาที่พูดกันในบ้าน" ของพลเมืองเบลารุสประมาณ 3,686,000 คน (ร้อยละ 36.7 ของประชากรทั้งหมด) และประมาณ 6,984,000 คน (ร้อยละ 85.6) ของชาวเบลารุสระบุว่าภาษาเบลารุสเป็น "ภาษาแม่" ในขณะที่ข้อมูลอื่นอย่างเอ็ทนอล็อกระบุว่าภาษานี้มีผู้พูดเชิงส่งสารประมาณ 2.5 ล้านคน

งานวิจัยของรัฐบาลเบลารุสใน พ.ศ. 2552 พบว่าร้อยละ 72 ของชาวเบลารุสพูดภาษารัสเซียที่บ้าน ในขณะที่ชาวเบลารุสที่ใช้ภาษาเบลารุสอย่างสม่ำเสมอมีเพียงร้อยละ 11.9 ชาวเบลารุสประมาณร้อยละ 29.4 สามารถเขียน พูด และอ่านภาษาเบลารุสได้ ในขณะที่ร้อยละ 52.5 สามารถอ่านและเขียนได้เท่านั้น

ใน แผนที่โลกว่าด้วยภาษาใกล้สูญของยูเนสโก ภาษาเบลารุสถูกจัดอยู่ในกลุ่มภาษาที่มีภาวะเสี่ยงใกล้สูญ (vulnerable)

ประเทศ