Język malediwski
Język malediwski, język dhivehi – język indoaryjski używany przez ok. 340 tys. mieszkańców Malediwów oraz na indyjskiej wyspie Minicoy. Blisko spokrewniony z językiem syngaleskim. Używa alfabetu taana pisanego od prawej do lewej, tak jak alfabet arabski.
W divehi wyróżnia się dialekty północne i południowe, niekiedy wzajemnie trudne do zrozumienia (długość archipelagu to 823 km). Dialekty, różniące się wymową i słownictwem, to: male (główny dialekt, używany w stolicy archipelagu – Male), huvadhu, mulaku, addu, haddhunmathee i mahal (މަހަލް) (mahl, także maliku) – dialekt wysepki Minicoy wchodzącej w skład Lakszadiwów.
W divehi wyróżnia się dialekty północne i południowe, niekiedy wzajemnie trudne do zrozumienia (długość archipelagu to 823 km). Dialekty, różniące się wymową i słownictwem, to: male (główny dialekt, używany w stolicy archipelagu – Male), huvadhu, mulaku, addu, haddhunmathee i mahal (މަހަލް) (mahl, także maliku) – dialekt wysepki Minicoy wchodzącej w skład Lakszadiwów.
Kraj (państwo)
-
Malediwy
Malediwy (, Diwehi Radźdźe; ofic. Republika Malediwów, maled. , Diwehi Radźdźege Dźumhurijja) – archipelag oraz państwo wyspiarskie o tej samej nazwie, położone na Oceanie Indyjskim, ok. 500 km na południowy zachód od południowego krańca Indii.
W XVI wieku wyspami starali się zawładnąć Portugalczycy i Holendrzy. Od roku 1796 (a formalnie od 1887) stały się brytyjskim protektoratem. W 1965 roku Malediwy uzyskały niepodległość, jako monarchia (sułtanat). Po trzech latach przeprowadzono referendum (w marcu 1968) i w listopadzie tegoż roku proklamowano republikę. Malediwy są krajem muzułmańskim.