Język nepalski, nepali (dawne nazwy: gorkhali, khas kura) – język z grupy indoaryjskiej, z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 17 mln ludzi – w tym ok. 11 mln (spis z 2001 r.) to mieszkańcy Nepalu (reszta to m.in. mieszkańcy północnych Indii – przede wszystkim okolic Dardżylingu) i Sikkimu.
Język nepalski jest językiem urzędowym w Nepalu. Zapisuje się go w alfabecie dewanagari; najstarsze zabytki piśmiennictwa w nepali pochodzą z XIV wieku.
Język nepalski jest zwykle zapisywany pismem dewangari, tak samo jak język hindi czy sanskryt. Istnieją zapisy potwierdzające, że w przeszłości stosowano też pismo takri, szczególnie w zachodnim Nepalu oraz indyjskich prowincjach Uttarakhand oraz Himachal Pradesh. Innym pismem również stosowanym w Nepalu, a starszym od dewanagari jest bhujimol. Kolejnym stosowanym w przeszłości alfabetem był randźana. W krótkim okresie stu lat XIX wieku w języku nepalskim powstało spore dziedzictwo literackie. Do najważniejszych dzieł zalicza się pozycje takie, jak „Adhyatma Ramayana”, „Sundarananda Bara”, „Birsikka” (anonimowy zbiór opowieści ludowych) oraz wersja poematu „Ramayana” autorstwa Bhanubhakta. Znaczący jest również wkład pisarzy tworzących na obczyźnie, głównie w hinduskich miastach Dardżyling oraz Waranasi.
Country
Nepal
Nepal (nep. नेपाल trl. Nepāl, trb. Nepal; nazwa tymczasowa: Federalna Demokratyczna Republika Nepalu, nep.
