Język zhuang
Język zhuang (zhuang: Cuengh lub Cueŋь; chiń. upr. 壮语, chiń. trad. 壯語, pinyin: Zhuàngyǔ) – w klasyfikacji Ethnologue: makrojęzyk obejmujący szereg języków należących do grupy języków tajskich, używanych przez autonomiczną ludność Zhuang w Chinach. Większość z nich mieszka w regionie autonomicznym Kuangsi. Język ten pełni tam funkcję języka urzędowego.
Standaryzowany zhuang bazuje na dialektach z okolic regionu Wuming (武鸣县). Język buyei, uznawany za odrębny język, w rzeczywistości jedynie niewiele różni się od standaryzowanego zhuang.
Zhuang jest językiem tonalnym, posiadającym sześć tonów. Przez wiele wieków zapisywany był logograficznym systemem sawndip, wywodzącym się z pisma chińskiego. Do jego zapisu opracowano dwa systemy transkrypcji: pierwszy, z 1955 roku, oparty był na połączeniu alfabetu łacińskiego z cyrylicą. W 1986 roku na jego podstawie opracowano nowy, oparty jedynie o znaki występujące w alfabecie łacińskim.
Pierwszy artykuł Deklaracji Praw Człowieka zapisany w dwóch różnych systemach transkrypcji języka zhuang:
Standaryzowany zhuang bazuje na dialektach z okolic regionu Wuming (武鸣县). Język buyei, uznawany za odrębny język, w rzeczywistości jedynie niewiele różni się od standaryzowanego zhuang.
Zhuang jest językiem tonalnym, posiadającym sześć tonów. Przez wiele wieków zapisywany był logograficznym systemem sawndip, wywodzącym się z pisma chińskiego. Do jego zapisu opracowano dwa systemy transkrypcji: pierwszy, z 1955 roku, oparty był na połączeniu alfabetu łacińskiego z cyrylicą. W 1986 roku na jego podstawie opracowano nowy, oparty jedynie o znaki występujące w alfabecie łacińskim.
Pierwszy artykuł Deklaracji Praw Człowieka zapisany w dwóch różnych systemach transkrypcji języka zhuang:
