Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub ) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej. Posługuje się nim ok. 2,4 mln osób, z czego większość stanowią mieszkańcy Słowenii, a także terenów przygranicznych w Austrii i we Włoszech.
Podobnie jak serbsko-chorwacki, słoweński to język indoeuropejski należący do zachodniej gałęzi grupy południowosłowiańskiej. Stanowi część południowosłowiańskiego kontinuum dialektalnego. Jest blisko spokrewniony z dialektami kajkawskim i czakawskim języka serbsko-chorwackiego. Z dialektem sztokawskim, będącym podstawą współczesnych standardów językowych: bośniackiego, chorwackiego, czarnogórskiego i serbskiego, słoweński jest spokrewniony w mniejszym stopniu.
Podobnie jak serbsko-chorwacki, słoweński to język indoeuropejski należący do zachodniej gałęzi grupy południowosłowiańskiej. Stanowi część południowosłowiańskiego kontinuum dialektalnego. Jest blisko spokrewniony z dialektami kajkawskim i czakawskim języka serbsko-chorwackiego. Z dialektem sztokawskim, będącym podstawą współczesnych standardów językowych: bośniackiego, chorwackiego, czarnogórskiego i serbskiego, słoweński jest spokrewniony w mniejszym stopniu.
Kraj (państwo)
-
Austria
* W języku niemieckim Österreich ze starowysokoniemieckiego ôstarrîhhi, znaczącego „państwo na wschodzie”. W IX wieku terytorium było wschodnią częścią imperium Franków, a także wschodnimi rubieżami osadnictwa niemieckiego na terenach Słowian. Za czasów Karola Wielkiego i w czasie wczesnego średniowiecza tereny te nazywano marchia orientalis (Marchia Wschodnia), co w lokalnym języku przyjęto jako właśnie ôstarrîhhi. To słowo po raz pierwszy pojawia się na dokumencie z 996 roku. Nazwy Ostmark (Marchia Wschodnia) używały hitlerowskie Niemcy po aneksji Austrii.