Mapa - Prefektura Fukuoka (Fukuoka Prefecture)

Prefektura Fukuoka (福岡県) – prefektura na wyspie Kiusiu (Kyūshū), w Japonii. Jej stolicą jest Fukuoka.

Około 2 tys. lat temu, w okresie Yayoi (300 p.n.e. – 300 n.e.), równinę Fukuoka zajmował kraj zwany Na (Na-koku, Na-no-kuni). Prowadził on wymianę handlową i dyplomację z kontynentem, dobrze znając tamtejszą sytuację. Uważa się, że Na powstał nie później niż w I wieku p.n.e. i przetrwał co najmniej do III wieku n.e., a jego część centralna odpowiadała obszarowi, który rozciąga się od obecnej dzielnicy Hakata w Fukuoce do miasta Kasuga.

W okresie tym rozkwitła uprawa ryżu i wykorzystanie metali. Na Archipelagu Japońskim powstało wiele małych krajów, które zaciekle rywalizowały ze sobą. Wśród nich Na był relatywnie zaawansowanym regionem, prowadząc wymianę handlową z Chinami i Półwyspem Koreańskim dzięki dogodnemu położeniu naturalnego portu w zatoce Hakata.

Wykopaliska archeologiczne w mieście Kasuga wskazują, że osadnictwo w tym regionie rozwijało się szybko od połowy okresu Yayoi i że obszar ten stał się centrum Na-no-kuni. Król tej krainy wysłał swoich posłańców do cesarza Chin, Guangwu (z dynastii Han), w 57 r. n.e. Cesarz wyrażając zadowolenie i uznając króla Na za wasalnego władcę, przekazał dla niego złotą pieczęć.

Pod koniec okresu Yayoi państwo Yamatai, rządzone przez królową Himiko, stało się najsilniejszym na wyspach. Wśród około trzydziestu z nich Na-koku było jednym z wiodących, posiadając ponad 20 tys. gospodarstw domowych.

W okresie Yamato (250–710), gdy dwór cesarski zaczął rządzić całym krajem, wyjątkowość Na-koku stopniowo zanikła. Od VII wieku, na obszarze tym powstawały prowincje. Na terenie obecnej prefektury Fukuoka powstały prowincje: Chikugo, Chikuzen i Buzen.

W okresie Heian (794–1185) funkcje dyplomatyczne sprawowano w budynku zwanym Kōrokan. Był on używany do goszczenia posłów i kupców z zagranicy, ale także miejscem, z którego wyruszali posłowie i buddyjscy kapłani zmierzający do Chin dynastii Tang (618–907). Po zaprzestaniu wysyłania wysłanników do Chin, Kōrokan utrzymywał kontakty z zagranicznymi kupcami i przekształcił się w centrum handlowe. Przywożone towary (karamono, towary chińskie, importowane) były cenione przez Japończyków i wywarły znaczny wpływ na kulturę japońską.

W sumie Kōrokan w swoich różnych rolach służył dyplomacji i wymianie handlowej starożytnej Japonii łącznie przez 400 lat, od drugiej połowy VII wieku do pierwszej połowy XI wieku. Przyjmując, że Japonia była najbardziej wysuniętym na wschód punktem Jedwabnego Szlaku, to zatoka Hakata była jego początkową bramą.

W latach 1274 i 1281 wyspa Kiusiu, w tym zatoka Hakata, były miejscem lądowania i zaciętych walk z mongolskimi siłami inwazyjnymi.

Po najazdach mongolskich statki handlowe nadal pływały pomiędzy Hakatą i Ningbo w Chinach, Półwyspem Koreańskim i Królestwem Riukiu (Ryūkyū Ōkoku). W wiekach XIV, XV i XVI Hakata często była niszczona przez wojny. W 1587 Hideyoshi Toyotomi odbudował Hakatę z popiołów, tworząc podwaliny pod obecną dzielnicę miejską Hakata.