Mapa - Polessk

Polessk, Labiawa (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie kaliningradzkim nad Zalewem Kurońskim i rzeką Dejmą oraz kanałem łączącym Niemen z Dejmą i Pregołą. Jest siedzibą rejonu polesskiego. W 2021 roku liczyło 6921 mieszkańców.

Osada założona w 1258 roku. W 1352 miejsce bitwy litewsko-krzyżackiej.

Po ogłoszeniu przez króla Polski w 1454 na prośbę Związku Pruskiego aktu przyłączenia Prus, włącznie z Labiawą, do Polski, miejscowość opowiedziała się po stronie związkowej, jednakże w 1455 przeszła na stronę krzyżacką i walczyła przeciwko pobliskiemu propolskiemu miastu Welawa. Po zakończeniu wojny trzynastoletniej od 1466 Labiawa znajdowała się pod zwierzchnictwem Polski jako lenno. W 1548 miał miejsce wielki pożar. 28 czerwca 1642 roku została podniesiona do rangi miasta przez Wielkiego Elektora Fryderyka Wilhelma. Tutaj 20 listopada 1656 Wielki Elektor zawarł ugodę z Karolem Gustawem, dzięki której Prusy Książęce stały się niezależne od Polski. W 1657 miasto otoczono wałami z bastionami i fosą. 3 stycznia 1813 roku w pobliżu Labiawy, nad rzeką Dejmą doszło do bitwy między cofającymi się spod Moskwy wojskami Napoleona i armią rosyjską. W bitwie brały udział polskie pułki dowodzone przez Aleksandra Chlebowskiego i Henryka Ignacego Kamieńskiego pełniące funkcję straży tylnej.

Od 1818 roku siedziba powiatu (Landkreis), a od 1871 w granicach Niemiec.

Miasto zostało zdobyte przez oddziały 2 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej w dniu 23 stycznia 1945. 7 kwietnia 1946 przemianowane na Polessk. Rosyjska nazwa Polessk pochodzi od otaczających miasto lasów, błot i kanałów, przypominających krajobraz Polesia; względnie od nazwiska płk Siergieja Poleckiego, poległego w 1945 w walkach o miasto.