Nowa Szkocja (ang. igael. Alba Nuadh) – prowincja Kanady leżąca nad Atlantykiem. Prowincja zajmuje całość półwyspu o tej samej nazwie, wyspę Cape Breton oraz szereg drobnych wysp. Nowa Szkocja graniczy od zachodu z Nowym Brunszwikiem. Prowincja ma połączenia promowe z Nową Fundlandią, Wyspą Księcia Edwarda, z Wyspami Magdaleny oraz ze stanem Maine. Stolicą, a zarazem największym miastem prowincji jest Halifax.
Kolonizację Nowej Szkocji rozpoczęli w 1604 Francuzi, a w 1621 włączyli się w nią także Brytyjczycy. Spór o prawa do terenów rozstrzygnęły traktat w St-Germain-en-Laye w 1632 i traktat z Bredy w 1667 przyznając prawa do terenów Francji. W ten sposób powstała kolonia zwana Akadią. Akadia, przemianowana na Nową Szkocję powróciła w większej części w ręce brytyjskie na mocy traktatu w Aix-la Chapelle. Pozostałe części Akadii stały się częścią Nowej Szkocji po wojnie siedmioletniej zakończonej pokojem paryskim. Z czasem z Nowej Szkocji wydzielono dwie inne kolonie Nowy Brunszwik i Wyspę Księcia Edwarda. W 1848 Nowej Szkocji nadano status samorządnego dominium. W połowie XIX wieku z 350 tysiącami mieszkańców Nowa Szkocja była jednym z najsilniejszych społecznie i gospodarczo dominiów północnoamerykańskich. W 1867 Nowa Szkocja, nie bez wewnętrznych tarć, przystąpiła do Konfederacji Kanady.
