Interlingua
Het Interlingua is een internationale hulptaal (wetenschappelijke naam plantaal, zie ook interlinguïstiek) bedoeld voor neutrale internationale communicatie.
Het Interlingua wordt ook wel Interlingua de IALA genoemd om verwarring te voorkomen met het Latino sine flexione, dat ook wel bekend staat onder de naam Interlingua de Peano, en het Interlingue, dat oorspronkelijk Occidental heette.
Qua aantal sprekers neemt het onder de plantalen een tweede of derde plaats in na het Esperanto (de andere taal is Ido). Het Interlingua onderscheidt zich door een intuïtief te leren woordenschat.
De woordenschat en de grammatica zijn voornamelijk afgeleid van vijf talen: Frans, Italiaans, Portugees, Spaans en Engels.
De gemeenschappelijke taalerfenis van Europa en van de Amerikaanse continenten, anders gezegd, de woordenschat die daar gemeenschappelijk voorkomt, is voor het overgrote deel van Griekse en Latijnse oorsprong. Dit is omdat het Grieks en Latijn, zo'n drieduizend jaar lang de bepalende talen van wetenschap en religie zijn geweest. Ook het Nederlands heeft duizenden woorden aan deze klassieke talen ontleend.
In 1924 werd de International Auxiliary Language Association (IALA) opgericht met als doel het vinden van een zo neutraal mogelijke internationale hulptaal. Drijvende kracht achter de verdere ontwikkelingen sinds 1933 was Alexander Gode. In het begin werden al bestaande ontwerpen zoals het Esperanto met elkaar vergeleken, maar uiteindelijk werd voor een andere koers gekozen, omdat een internationale taal niet hoeft te worden uitgevonden, maar in aanleg al aanwezig is, en wel in de vorm van deze in de Europese talen verborgen Grieks-Latijnse woordenschat. Zij kan er stelselmatig uit gedistilleerd worden.
Het Interlingua wordt ook wel Interlingua de IALA genoemd om verwarring te voorkomen met het Latino sine flexione, dat ook wel bekend staat onder de naam Interlingua de Peano, en het Interlingue, dat oorspronkelijk Occidental heette.
Qua aantal sprekers neemt het onder de plantalen een tweede of derde plaats in na het Esperanto (de andere taal is Ido). Het Interlingua onderscheidt zich door een intuïtief te leren woordenschat.
De woordenschat en de grammatica zijn voornamelijk afgeleid van vijf talen: Frans, Italiaans, Portugees, Spaans en Engels.
De gemeenschappelijke taalerfenis van Europa en van de Amerikaanse continenten, anders gezegd, de woordenschat die daar gemeenschappelijk voorkomt, is voor het overgrote deel van Griekse en Latijnse oorsprong. Dit is omdat het Grieks en Latijn, zo'n drieduizend jaar lang de bepalende talen van wetenschap en religie zijn geweest. Ook het Nederlands heeft duizenden woorden aan deze klassieke talen ontleend.
In 1924 werd de International Auxiliary Language Association (IALA) opgericht met als doel het vinden van een zo neutraal mogelijke internationale hulptaal. Drijvende kracht achter de verdere ontwikkelingen sinds 1933 was Alexander Gode. In het begin werden al bestaande ontwerpen zoals het Esperanto met elkaar vergeleken, maar uiteindelijk werd voor een andere koers gekozen, omdat een internationale taal niet hoeft te worden uitgevonden, maar in aanleg al aanwezig is, en wel in de vorm van deze in de Europese talen verborgen Grieks-Latijnse woordenschat. Zij kan er stelselmatig uit gedistilleerd worden.