Saint-Denis (Saint-Denis)
De stad had in 2012 rond de 145.000 inwoners en ligt aan de noordkant van het eiland.
Saint-Denis werd in 1669 gesticht door Étienne Régnault. In 1738 werd Saint-Denis de hoofdstad van Réunion, onder gouverneur Bertrand-François Mahé de La Bourdonnais ; voordien was Saint-Paul de hoofdstad. Op dat moment telde de stad 2.100 inwoners waarvan 1.800 slaven. De gouverneur liet een aanlegsteiger bouwen aan de barachois, naast de monding van de rivier Saint-Denis. Hier konden kleine schepen aanmeren. Verder werden een eerste kerk (op de plaats van de huidige kathedraal), een gouvereurspaleis en militaire gebouwen opgericht. De stad ontwikkelde zich in dambordpatroon op de rechteroever van de Saint-Denis, in de hoger gelegen wijk Le Barachois. Eind 18e eeuw was de stad nog steeds niet meer dan een groot dorp, dat aan de buitenzijde met hekwerk was afgezet. Daarna en tot in 1870 kende de stad voorspoed dankzij de suikerriethandel. De bourgeoisie liet fraaie woningen bouwen in de stad. In 1848 werd de slavernij afgeschaft. Zwarte voormalige slaven vestigden zich in sloppenwijken in de lager gelegen gebieden van de stad rond de waterlopen Ruisseau des Noirs en Ravine Laverdure. Deze gebieden waren vatbaar voor overstromingen en vergeven van muggen. In de jaren 1970 werden de kleine waterlopen ingedijkt en werd er volop gebouwd in de wijken La Source, La Providence et Les Camélias. In 1963 werd voor het eerst in de hoogte gebouwd.
