Kaart (cartografie) - Manokwari

Manokwari is de hoofdstad van de Indonesische provincie West-Papoea. Het is gelegen in het noordoosten van de Vogelkop in de Manokwari, een middelgrote stad van 130.000 inwoners, ligt aan de Doreh-baai (ook wel Doré of Dorey). De naam van de stad is Numforees en betekent oud dorp. Manokwari is in 1898 als een van de eerste Nederlandse bestuursposten in Nederlands Nieuw-Guinea gesticht. De locatie werd bewoond door kustbewoners die verwant zijn aan de bewoners van de eilanden Numfor en Biak. Het voor de kust liggende eilandje Mansinam maakt deel uit van het stedelijke gebied van Manokwari.

Tot 2003 lag het in de provincie Papoea, in 2003 werd tijdens het bewind van president Megawati Soekarnoputri Papoea verdeeld in Papoea en West-Irian Jaya, die laatste werd in 2007 omgedoopt tot West-Papoea.

De eerste poging op de plaats een fort in te richten werd uitgevoerd door de Engelsen in 1793. Nederlands Nieuw-Guinea werd toen beschouwd als een deel van het rijk van de sultan van Tidore in de Molukken. Door de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) werden de claims van de sultan erkend, en daarmee was voormalig Nederlands Nieuw-Guinea een deel geworden van Nederlands-Indië. Er werd echter door de VOC geen enkele poging ondernomen iets in Nieuw-Guinea te beginnen. De Engelsen ondernamen wel pogingen het gebied in bezit te krijgen. In 1791 ondernam de Britse Oost-Indische Compagnie onder leiding van John MacCluer een expeditie naar de zuidkust van Nederlands Nieuw-Guinea, en in januari 1793 vertrok kapitein John Hayes vanuit Bengalen naar Nieuw-Guinea, vergezeld door drie Britse officieren en 60 Bengaalse soldaten.

Men ging in augustus 1793 aan land op het eilandje Mansinam, dat door de plaatselijke bevolking Dorie werd genoemd. Hayes stichtte er het Fort Coronation, en benoemde zichzelf tot gouverneur-generaal van de nieuwe Engelse kolonie Nieuw Albion. De baai werd Restoration Bay genoemd. Toen Hayes na drie maanden vertrok om versterkingen te halen werd het fort door Papoea's overvallen. De achterblijvers leden ernstig onder honger en tropische ziekten. In april 1795 werd de vestiging verlaten en eindigde het Engelse avontuur in Nederlands Nieuw-Guinea. Op 27 oktober 1814 werd een verdrag getekend tussen de Engelsen en de sultans van de Molukken, waarna het Nederlandse bestuur over het gebied werd hersteld.