Kaart (cartografie) - Manawatu-Wanganui

Manawatu-Wanganui is een regio van Nieuw-Zeeland, gelegen op het noordelijke eiland. Palmerston North is de hoofdstad. De naam van de regio komt van de twee rivieren die de regio domineren: de Manawatu en de Whanganui.

De rivier de Whanganui is de langste bevaarbare rivier in Nieuw-Zeeland, en was erg belangrijk voor de eerste Maori bevolking omdat ze de zuidelijke link is in een systeem dat vrijwel twee derde van het Noordereiland beslaat. De Maori legendes benadrukken nog steeds het belang van de rivier. De binnenlanden bleven voornamelijk bevolkt door de Maori, en bleven onafhankelijk. De rivier de Whanganui bleef lange tijd onontgonnen gebied voor de westerlingen. Toen de kolonisten de rivier begonnen te verkennen voor commerciële doeleinden (vanaf de jaren 1950), leidde dit tot frictie met de lokale bevolking.

Toen de Europeanen de regio inkwamen, waren er veel bossen in het gebied, en zij zetten hier hun houtindustrie op. Zaagmolens en vlasmolens domineerden de 19e eeuw, waarna de schapenhouders de nieuw ontgonnen grond gingen gebruiken. Door deze ingrijpende veranderingen in de begroeiing en gebruik van de grond werd behoorlijke schade aangebracht aan het natuurlijke milieu van het gebied. Aan het begin van de 20e eeuw werd ook al ingezien dat er met zorg moet worden gehandeld om de regio als belangrijk gebied voor de agricultuur te behouden. De regio bevat ook een aantal bergruggen, waaronder de Tararua Ranges en de Ruahine Ranges, alsook de drie grote actieve vulkanen van het Noordereiland: Mount Ruapehu is met 2797 meter het hoogste punt van het eiland, Ngauruhoe is 2291 meter hoog, en Tongariro heeft een hoogte van 1968 meter. De eerst beschreven uitbarsting van de Ruapehu vond plaats in 1861, de berg spuwde lava in 1995 en 1996.