Kaart (cartografie) - Edirne (stad) (Edirne)

Edirne (Nederlands (in historische context): Adrianopel; Grieks: Αδριανούπολις, Adrianoúpolis; Bulgaars: Одрин', Odrin) is een stad in het Europese deel van Turkije in het historische Thracië. De stad telt 152.628 inwoners (2014) en ligt aan de samenvloeiing van de Tunca en de Meriç. Zowel Griekenland als Bulgarije liggen zeer dichtbij. Edirne is de hoofdstad van de gelijknamige provincie.

De Grieken noemen de stad nog steeds Adrianopel, terwijl de Turken het naast Edirne ook wel Edreneh noemen. De Slaven noemen de stad Odrin of Jedren. De Turkse en Slavische varianten gaan alle terug op de oorspronkelijke Latijnse naam.

De stad werd gesticht door de Romeinse keizer Hadrianus en kreeg zijn naam: Hadrianopolis, dat "Stad van Hadrianus" betekent. Eerder lag er een nederzetting van de Thraciërs die bekend was als Uskadama, Uskudama of Uskodama. De keizer was betrokken bij de architectuur en de organisatie van het stadsbestuur. Zo schreef hij een "Epistula ad Stratonicenses Hadrianopolis". De keizer noemde de nieuwe stad naar zichzelf. Het was niet het enige Hadrianopolis in het Romeinse Rijk.

In 378 kwamen de Visigoten die in de Balkan leefden in opstand tegen het Romeinse gezag. Bij de slag bij Adrianopel versloegen zij het Romeinse leger, waarbij de Romeinse keizer Valens de dood vond.

De stad werd in 1362 veroverd door het Ottomaanse Rijk en diende van 1365 tot 1453 als hoofdstad van dit rijk. In 1575 bouwde sultan Selim II in Adrianopel de Selimiye-moskee, die werd ontworpen door de grote Ottomaanse architect Sinan en minaretten kreeg van 70,9 meter hoog, die tot op heden de hoogste van Turkije zijn.

Het gebied rond Edirne heeft sinds de tijd van de Grieken vijftien grote veldslagen gekend. Voor de Ottomanen was het tijdens de Balkanoorlogen tussen 1912 en 1913 een belangrijk bolwerk ter verdediging van Constantinopel en Oost-Thracië. De stad werd echter driemaal veroverd in de tijd daarvoor. Bij de verovering in 1828 door de Russen in de achtste Russisch-Turkse Oorlog werd er het Verdrag van Adrianopel getekend. Tijdens de negende Russisch-Turkse Oorlog veroverden de Russen het opnieuw in 1878.

Aan het begin van de 20e eeuw wisselde de stad veelvuldig van eigenaar: de Bulgaren veroverden het in 1913 tijdens de Eerste Balkanoorlog na een maandenlang beleg, maar moesten de stad na de Tweede Balkanoorlog bij de Vrede van Boekarest later dat jaar weer aan het Ottomaanse Rijk laten. In 1915 gaven de Turken de stad op Duits aandringen terug aan Bulgarije als om ze ertoe te bewegen aan de strijd deel te nemen aan de kant van de Centralen. Na de Eerste Wereldoorlog werd de stad bij de Vrede van Sèvres (1920) Grieks om na de door Griekenland verloren Grieks-Turkse Oorlog in 1923 bij de Vrede van Lausanne aan Turkije te worden toegewezen. Daarbij werden de christelijke (vooral Griekse) inwoners van de stad naar Griekenland uitgewezen.