Χάρτης - Καλίνινγκραντ (Kaliningrad)

Το Καλίνινγκραντ (Калининград), παλαιότερα γνωστό ως Κένιγκσμπεργκ ή Καινιξβέργη (Königsberg, Кёнигсберг, Παλαιά Πρωσικά: Twangste, Kunnegsgarbs, Knigsberg, Karaliaučius, Królewiec), είναι πόλη-λιμάνι και διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας Καλίνινγκραντ, του ρωσικού θύλακα που βρίσκεται μεταξύ της Πολωνίας και της Λιθουανίας στη Βαλτική Θάλασσα. Η περιοχή αυτή συνορεύει με εδάφη μελών του NATO και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ είναι γεωγραφικά αποκομμένη από την υπόλοιπη Ρωσία (αποτελεί δηλαδή εξκλάβιο ή αποσπασμένο έδαφος).

Στην περιοχή βρισκόταν το Παλαιό Πρωσικό φρούριο/οικισμός Twangste. Το 1255, ένα νέο φρούριο χτίστηκε στην τοποθεσία αυτή από τους Τεύτονες Ιππότες στη διάρκεια των Βόρειων Σταυροφοριών, το οποίο και έλαβε την ονομασία «Κένιγκσμπεργκ» προς τιμήν του Βασιλέα Ότακαρ Β΄ της Βοημίας. Η πόλη ήταν μέρος διαδοχικά του Κράτους του Τευτονικού Τάγματος, της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, της Πρωσίας και της Γερμανίας (έως το 1945). Έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η περιοχή αποτελούσε το βόρειο τμήμα της πρώην Ανατολικής Πρωσίας. Η πόλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό το 1945 και ο γερμανικός πληθυσμός διέφυγε ή εκδιώχθηκε. Μετονομάστηκε σε Καλίνινγκραντ στις 4 Ιουλίου 1946 προς τιμήν του Μιχαήλ Καλίνιν. Το 2005, το Καλίνινγκραντ γιόρτασε τα 750 χρόνια ύπαρξής του.

Σύμφωνα με την Απογραφή του 2010, ο πληθυσμός του ήταν της τάξεως των 431.902 κατοίκων —μια αύξηση από τους 430.003 που είχαν καταγραφεί στην Απογραφή του 2002.

Το Καλίνινγκραντ βρίσκεται στις εκβολές του πλωτού ποταμού Πρεγκόλυα, ο οποίος εκβάλει στη λιμνοθάλασσα του Βιστούλα, στη Βαλτική Θάλασσα.

Θαλάσσια σκάφη μπορούν να έχουν πρόσβαση στον Κόλπο του Γκντανσκ/Κόλπο του Ντάντζιγκ και τη Βαλτική Θάλασσα μέσω της λιμνοθάλασσας του Βιστούλα και του Στενού του Μπάλτιγισκ.

Μέχρι περίπου το 1900, πλοία με βύθισμα μεγαλύτερο των δύο μέτρων δεν μπορούσαν να ανέβουν τον ποταμό και να έχουν πρόσβαση στην πόλη, ενώ τα μεγαλύτερα πλοία υποχρεώνονταν να αγκυροβολούν στο Πίλαου (σημερινό Μπάλτιγισκ), απ' όπου τα εμπορεύματα μεταφέρονταν σε μικρότερου βυθίσματος πλοιάρια. Το 1901, ένα πλωτό κανάλι μεταξύ του Κένιγκσμπεργκ και του Πίλαου, η κατασκευή του οποίου στοίχισε 13 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα, έδωσε τη δυνατότητα σε πλοία βυθίσματος έως 6,5 μέτρων να φτάνουν να δένουν μέχρι την πόλη (δείτε επίσης λήμμα Λιμάνια της Βαλτικής Θάλασσας).

Το Αεροδρόμιο Χράμπροβο, σε απόσταση 24 χιλιομέτρων στα βόρεια του Καλίνινγκραντ, έχει έναν μικρό αριθμό σταθερών πτήσεων και τσάρτερ με διάφορους προορισμούς στην Ευρώπη. Υπάρχει, επίσης, το μικρότερου μεγέθους Αεροδρόμιο Ντέβαου Καλίνινγκραντ ανοιχτό για τη γενική αεροπορία. Το Καλίνινγκραντ αποτελεί, ακόμη, έδρα της αεροπορικής βάσης Καλίνινγκραντ Τσκάλοφσκ.