Το Βασίλειο του Μπαχρέιν (αραβικά: مملكة البحرين, ορθή αραβική προφορά Μπαχράιν, αγγλική Μπαρέιν) είναι μία μικρή αραβική μοναρχία της Μέσης Ανατολής. Το όνομα Μπαχρέιν στα αραβικά σημαίνει «Δύο θάλασσες». Στους Έλληνες της Ελληνιστικής περίοδου ήταν γνωστό ως Τύλος. Είναι μια νησιωτική χώρα, που αποτελείται από ένα μικρό αρχιπέλαγος που βρίσκεται γύρω από τη νήσο Μπαχρέιν. Βρίσκεται ανάμεσα στη χερσόνησο του Κατάρ και στη βορειοανατολική ακτή της Σαουδικής Αραβίας, με την οποία συνδέεται μέσω του υδατόδρομου του Βασιλιά Φαχντ, μήκους 25 χιλιομέτρων. Ο πληθυσμός της χώρας είναι 1.504.365 κάτοικοι, σύμφωνα με την επίσημη εκτίμηση για το 2021. Σ' αυτούς περιλαμβάνονται 785.032 αλλοδαποί. Η έκταση της χώρας είναι 786,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και είναι η τρίτη μικρότερη χώρα στην Ασία, μετά από τις Μαλδίβες και τη Σιγκαπούρη.
Το Μπαχρέιν είναι ο χώρος του αρχαίου πολιτισμού Ντιλμούν. Η περιοχή έχει γίνει γνωστή από την αρχαιότητα για την αλιεία μαργαριταριών, τα οποία κατά τον 19ο αιώνα χαρακτηρίζονταν ως τα καλύτερα του κόσμου. Το Μπαχρέιν ήταν μία από τις πρώτες περιοχές που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ το 628 μ.Χ. Το 1521 καταλήφθηκε από Πορτογάλους και το 1602 από Πέρσες, από τον Σάχη Αμπάς Α΄ της δυναστείας των Σαφαβιδών. Το 1783, ο κλάδος Μπάνι Ουτμπάχ κατέλαβε το Μπαχρέιν από το Νασρ Αλ-Μαντχούρ και από τότε κυβερνιέται από τη βασιλική οικογένεια Αλ Χαλίφα. Ο πρώτος χακίμ του Μπαχρέιν ήταν ο Αχμέντ αλ Φατέχ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1800, μετά από την υπογραφή συμφωνιών με τους Βρετανούς, το Μπαχρέιν έγινε βρετανικό προτεκτοράτο. Στις 15 Αυγούστου του 1971, το Μπαχρέιν ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Το 2002, το Μπαχρέιν μετετράπη από εμιράτο σε βασίλειο. Το 2011, έγιναν διαδηλώσεις, λόγω της Αραβικής Άνοιξης.
