Ντιρχάμ Μαρόκου
د م.
Το ντιρχάμ (ντιρχάμ, {αραβικά: درهم, πληθυντικός: درهمان, دراهم ή درهما) είναι το νόμισμα του Μαρόκου. Ο πληθυντικός του προφέρεται darahim, παρ' ότι στα αγγλικά και στα γαλλικά χρησιμοποιείται κοινά ο τύπος "ντιρχάμς". Ο κωδικός του ISO 4217 είναι "MAD". Υποδιαιρείται σε 100 σαντιμάτ (ενικός: σαντίμ, αραβικά, ενικός: سنتيم, πληθυντικός: سنتيما ή سنتيمات). Το ντιρχάμ εκδίδεται από την κεντρική τράπεζα του Μαρόκου, την Τράπεζα Αλ-Μαγκρίμπ. Αποτελεί επίσης ντε φάκτο νόμισμα της Δυτικής Σαχάρας. Παρά το γεγονός ότι το ντιρχάμ είναι πλήρως μετατρέψιμο νόμισμα, απαγορεύεται η εξαγωγή του τοπικού νομίσματος διά νόμου.Πριν την εισαγωγή σύγχρονων κερμάτων το 1882, το Μαρόκο κυκλοφόρησε κέρματα από χαλκό σε αξίες των φαλούς, ασημένια κέρματα σε ονομαστική αξία ντιρχάμ και χρυσά κέρματα σε ονομαστική αξία μπεντούκι. Από το 1882 το ντιρζάμ έγινε υποδιαίρεση του Ριάλ Μαρόκου, με 1 ριάλ να ισούται με 10 ντιρχάμ.
Το 1960 επανεισήχθη το ντιρχάμ. Αντικατέστησε το φράγκο ως τη σημαντικότερη νομισματική μονάδα. Το φράγκο συνέχιζε να κυκλοφορεί ως το 1974. 1 ντιρχάμ ήταν ίσο με 100 φράγκα. Το 1974 το φράγκο αντικαταστάθηκε από το σαντίμ.
Χώρα
-
Δυτική Σαχάρα
Η Δυτική Σαχάρα (αραβικά: الصحراء المغربية, μεταγραφή: al-Ṣaḥrā' al-Gharbīyah, ισπανικά: Sahara Occidental) είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, αποτελούμενη κυρίως από έρημο.
Είναι μια περιοχή της βορειοδυτικής Αφρικής που συνορεύει με το Μαρόκο βόρεια, την Αλγερία βορειοανατολικά, τη Μαυριτανία ανατολικά και νότια και τον Ατλαντικό ωκεανό δυτικά. -
Μαρόκο
Το Μαρόκο είναι μια αραβική, μουσουλμανική χώρα της Βόρειας Αφρικής. Το πολίτευμά του είναι η Συνταγματική Μοναρχία και έχει έκταση 446.550 τ.χλμ. και πληθυσμό 36.670.000 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022. Βρίσκεται στη βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία, νότια με τη Μαυριτανία και βόρεια με την Ισπανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό, ενώ στο βορρά από τη Μεσόγειο. Στο βόρειο άκρο του βρίσκεται η μια πλευρά από τα στενά του Γιβραλτάρ, σε απόσταση 14,33 χλμ. από την Ισπανία. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας, που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο. Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ.
Αν και η περιοχή κατοικείται από την Παλαιολιθική Εποχή, το πρώτο μαροκινό κράτος ιδρύθηκε από τον Ιδρίς Α΄ το 788. Στη συνέχεια διοικήθηκε από μια σειρά ανεξάρτητων δυναστειών, φτάνοντας στο ζενίθ της ως περιφερειακή δύναμη τον 11ο και 12ο αιώνα, υπό τις δυναστείες των Αλμοραβιδών και των Αλμοαδών, όταν έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου και του Μαγκρέμπ. Τον 15ο και τον 16ο αιώνα, το Μαρόκο αντιμετώπισε εξωτερικές απειλές για την κυριαρχία του, με την Πορτογαλία να καταλαμβάνει κάποια εδάφη και την Οθωμανική Αυτοκρατορία να καταπατά εδάφη του στα ανατολικά. Οι δυναστείες των Μαρινιδών και των Σααντί κατά τα άλλα αντιστάθηκαν στην ξένη κυριαρχία και το Μαρόκο ήταν το μόνο βορειοαφρικανικό έθνος που γλίτωσε από την οθωμανική κυριαρχία. Η δυναστεία των Αλαουϊτών, που κυβερνά τη χώρα μέχρι σήμερα, κατέλαβε την εξουσία το 1631 και κατά τους επόμενους δύο αιώνες επέκτεινε τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο. Η στρατηγική θέση του Μαρόκου κοντά στην είσοδο της Μεσογείου προσέλκυσε ανανεωμένα το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Το 1912, η Γαλλία και η Ισπανία χώρισαν τη χώρα σε αντίστοιχα προτεκτοράτα, διατηρώντας μια διεθνή ζώνη στην Ταγγέρη. Μετά από ταραχές και εξεγέρσεις κατά της αποικιοκρατίας, το 1956 το Μαρόκο ανέκτησε την ανεξαρτησία του και επανενώθηκε.