Χάρτης - Ανγκόλα (Republic of Angola)

Warning: getimagesize(/Image/Map/MP3351879.gif): failed to open stream: No such file or directory in /home/mapnlee7/public_html/MAPNALL/geoname.php on line 861

Σημαία της Ανγκόλας

H Ανγκόλα ή Αγκόλα, επίσημα γνωστή ως Δημοκρατία της Ανγκόλας (πορτογαλικά: República de Angola) είναι χώρα στη νοτιοκεντρική Αφρική, με έκταση 1.246.700 τ.χλμ. και πληθυσμό, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2019, 30.175.553 κατοίκους. Η πρωτεύουσά της είναι η Λουάντα. Η Αγκόλα είναι πρώην πορτογαλική αποικία και κέρδισε την ανεξαρτησία της στις 11 Νοεμβρίου του 1975. Συνορεύει βόρεια και βορειοανατολικά με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, νοτιοανατολικά με τη Ζάμπια και νότια με τη Ναμίμπια, ενώ βρέχεται δυτικά από τον Ατλαντικό Ωκεανό επί 1.650 χμ. Ο πληθυσμός της αποτελείται κατά μέγιστη πλειοψηφία κυρίως από τρεις ομάδες, οι οποίες υπάγονται στην οικογένεια των Μπαντού. Στα νότια παράλια ζουν Βουσμάνοι νομάδες. Οι ομάδες των Μπαντού ξεχωρίζουν λόγω των διαφορετικών τους διαλέκτων. Επομένως ο πληθυσμός της Αγκόλας χωρίζεται ως εξής: 37% είναι Οβιμπουντού, 25% Κιμπουντού και 13% Μπακογκό. Μικρότερες ομάδες είναι μεταξύ άλλων και οι Τσοκβέ (λέγονται και Λούντα), Γκαγκουέλα, Άμπο, Χερέρο και Ξιντούγκα. Περίπου 2% του πληθυσμού είναι μιγάδες και 1% είναι ευρωπαϊκής (κυρίως πορτογαλικής) καταγωγής. Το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρική δημοκρατία. Από το 1979 ως το 2017 πρόεδρος της χώρας υπήρξε ο Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Ζοάο Λουρένσο.

Η Βασίλισσα Νζίνγκα κατά τη διάρκεια ειρηνευτικών συνομιλιών με τον Πορτογάλο κυβερνήτη στη Λουάντα, το 1657.

Η Αγκόλα υπήρξε επί 500 χρόνια πορτογαλική αποικία.

Περίπου τον 7ο αιώνα π.Χ. πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν οι λαοί των Μπαντού. Το 1483 έφτασαν οι Πορτογάλοι, που το 16ο αιώνα αποίκισαν την Αγκόλα.

Η πρωτεύουσα Λουάντα ιδρύθηκε το 1575. Στις αρχές του 17ου αιώνα συγκρούστηκαν οι Πορτογάλοι με τους Ολλανδούς και έγιναν εξεγέρσεις από τους αυτόχθονες. Στα μέσα του 18ου αιώνα οι ανταρτοπόλεμοι έλαβαν τέλος και στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισαν να συρρέουν κύματα μεταναστών από τη Βραζιλία και τη Μαδέρα, όπως επίσης και Μπόερς της Νότιας Αφρικής. Στα τέλη του 19ου αιώνα καθορίστηκαν τα σύνορα με διεθνείς συνθήκες, Το 1935 η Ανγκόλα ανακηρύχθηκε αναπόσπαστο τμήμα της Πορτογαλίας το 1935 και το 1951 έγινε υπερπόντια επαρχία της Πορτογαλίας.

Τελικά η Ανγκόλα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 11 Νοεμβρίου του 1975, με την ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία της Ανγκόλας, από το Λαϊκό Κίνημα Απελευθέρωσης της Ανγκόλας (ΛΚΑΑ, γνήσια ονομασία: Movimiento Popular de Libertação de Angola (MPLA), μια από τις τρεις ανταρτικές οργανώσεις που είχαν αρχίσει τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ηγέτης της εν λόγω οργάνωσης ήταν ο Αγκοστίνιο Νέτο. Η περιοχή αναγνωρίστηκε ως πορτογαλική αποικία στη Συνδιάσκεψη του Βερολίνου για τη Δυτική Αφρική (1884-1885) και ο θύλακος της Καμπίντα ο οποίος προστέθηκε στα πορτογαλικά εδάφη κατά την ίδια συνδιάσκεψη, αποτελεί σήμερα επαρχία της χώρας.

Η πορτογαλική κυριαρχία παγιώθηκε οριστικά μόνο κατά το 1920, όταν τα εκστρατευτικά σώματα των Πορτογάλων, ύστερα από μακροχρόνιους πολέμους, κατόρθωσαν να υποτάξουν ολοκληρωτικά τη χώρα. Επακολούθησε αύξηση του αριθμού των λευκών αποίκων στην Αγκόλα, τους οποίους ενθάρρυνε να μεταναστεύσουν εκεί το καθεστώς του Αντόνιο Ολιβέιρα Σαλαζάρ στην Πορτογαλία. Ο αγώνας για την ανεξαρτησία προσέλαβε νέα ένταση στη δεκαετία του 1950, όταν σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο σημείωνε άνοδο το αφρικανικό εθνικιστικό κίνημα.

Τον Ιανουάριο του 1975, μια μεταβατική κυβέρνηση ανέλαβε να εφαρμόσει τη Συμφωνία Ανεξαρτησίας του Αλβόρ που είχε επιτευχθεί τον Δεκέμβριο του 1974 στη συνδιάσκεψη της Αλγκάρβε της Πορτογαλίας. Η κυβέρνηση αυτή περιλάμβανε στους κόλπους της εκπροσώπους της Πορτογαλίας και αντιπροσώπους των μεγαλύτερων απελευθερωτικών οργανώσεων, οι οποίες είχαν πρωτοστατήσει στον ανταρτοπόλεμο εναντίον των Πορτογάλων. Όμως, τον Ιούλιο ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στις απελευθερωτικές οργανώσεις. Από τη μια πλευρά το MPLA και από την άλλη το FNLA (Frente Nacional de Libertação de Angola = Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας) και η UNITA (União Nacional pela Independencia Total de Angola = Εθνική Ένωση για την Πλήρη Ανεξαρτησία της Ανγκόλας), με ηγέτη τον Τζόνας Σαβίμπι. Τον Οκτώβριο, στρατεύματα της Νότιας Αφρικής εισέβαλαν στην Αγκόλα για να βοηθήσουν τον συνασπισμό του FNLA και της UNITA. Το MPLA, από τη μεριά του, έκανε έκκληση για στρατιωτική βοήθεια και όπλα στην Κούβα και στην τότε Σοβιετική Ένωση.

Η Ανγκόλα γίνεται μέλος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας το Φεβρουάριο του 1976 και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Στις 27 Μαρτίου αποσύρονται τα τελευταία νοτιοαφρικανικά στρατεύματα, επισημοποιώντας έτσι την ήττα του FNLA, της UNITA και των άλλων ανταρτικών ομάδων που δεν άνηκαν στο MPLA. Ο δεύτερος αυτός πόλεμος λόγω της έντασης και της σφοδρότητας που τον χαρακτήριζε ονομάστηκε «Βιετνάμ της Αφρικής». Οι σημαντικότερες επιπτώσεις του ήταν η ήττα, για πρώτη φορά, των ένοπλων δυνάμεων της Νότιας Αφρικής και η εγκαθίδρυση ενός επαναστατικού κράτους αποφασισμένου να βοηθήσει τα νοτιοαφρικανικά απελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονταν να θέσουν τέρμα στην κυριαρχία της λευκής μειοψηφίας στη Ναμίμπια, στη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε) και στην ίδια τη Νότια Αφρική. Η συγκρότηση αυτού του κράτους δε σήμανε και το τέλος των εχθροπραξιών, καθώς οι αντίπαλες στην κυβέρνηση ανταρτικές οργανώσεις, και ιδιαίτερα η UNITA, συνέχισαν τον πόλεμο κατά της κυβερνήσεως κυρίως στο νότιο και νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας και στο κεντρικό οροπέδιο. Ένα ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα είχε επίσης αναπτυχθεί στην Καμπίντα. Το 1980 η χώρα επλήγη από λιμό. Η θέση των αντικαθεστωτικών ανταρτών ενισχύθηκε το 1986, οπότε άρχισε να καταφθάνει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ.

Οι εμφύλιες συγκρούσεις γνώρισαν πολλές διακυμάνσεις, υπογράφηκαν αναρίθμητες συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός που δεν τηρήθηκαν, οι ξένες δυνάμεις αποχώρησαν από το έδαφος της χώρας, η πολιτική κατάσταση άλλαξε ριζικά τόσο στην ΕΣΣΔ, που διαλύθηκε, όσο και στη Νότια Αφρική, που έχει πλέον πρόεδρο προερχόμενο από την πλειοψηφία των μαύρων της χώρας του, αλλά ο εμφύλιος πόλεμος στην Αγκόλα συνεχίστηκε χωρίς διακοπή μέχρι το τέλος του 2001.