Η Κοινοπολιτεία της Δομινίκας ή Ντομίνικα (Αγγλικά: Commonwealth of Dominica) είναι μια ηφαιστειογενής νησιωτική χώρα της τελευταίας εσχατιάς της Καραϊβικής, μία των Μικρών Αντιλλών, μεταξύ των νήσων της Μαρτινίκας και της Γουαδελούπης, μήκους 27 μιλίων και εύρους 13 μιλίων, συνολικής έκτασης 754 τ.χλμ. και πληθυσμό 71.293 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Πρωτεύουσα είναι η Ροζό (Roseau). Δεν πρέπει να συγχέεται με την Δομινικανή Δημοκρατία η οποία αποτελεί άλλο, ξεχωριστό κράτος.
Η Δομινίκα ήταν το τελευταίο νησί της Καραϊβικής που αποικίστηκε από τους Ευρωπαίους. Αυτό οφείλεται κυρίως στην σκληρή αντίσταση των ιθαγενών κατοίκων την οποία διευκόλυνε η ιδιαιτέρα πυκνή βλάστηση και το βραχώδες έδαφος του νησιού. Η Γαλλία παρέδωσε το νησί στην Μεγάλη Βρετανία το 1763, η οποία το 1805 επισημοποίησε το αποικιακό καθεστώς. Το 1978 η Δομινίκα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.
Το υψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το όρος Ντιαμπλοτέν (1.447 μ.). Στα βόρεια βρίσκεται το Μορν ο Ντιάμπλ, ένας παλαιός ηφαιστειογενής κώνος. Το σύνολο των ακτών, οι οποίες είναι απόκρημνες, έχει μήκος 148 χλμ. Η ηφαιστειακή προέλευση του νησιού καταδεικνύεται και από την ύπαρξη ορυχείων θείου και μίας θερμής πηγής, με το όνομα Μπόιλιν Λέικ, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο. Οι ντόπιοι κάτοικοι αρέσκονται να αναφέρουν την ύπαρξη 365 συνολικά ποταμών στη νησιωτική χώρα.
Το κλίμα είναι τροπικό, θερμό και με πολλές βροχοπτώσεις τη μία περίοδο του έτους, οι οποίες μετριάζονται από αύρες. Υπάρχει επίσης πυκνή και οργιαστική βλάστηση. Η εποχή της ξηρασίας είναι από το Φεβρουάριο ως το Μάιο και αυτήν διαδέχεται μια εποχή βροχοπτώσεων, οι οποίες ξεπερνούν τα 5.000 χιλιοστά στα κεντρικά ανάγλυφα. Το νησί επίσης βρίσκεται στη ζώνη των τυφώνων και ένας τέτοιος τυφώνας προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές το 1979.
Νομισματική μονάδα / Γλώσσα
